Kalarippajattu pochodzi z południowoindyjskiego stanu Kerala i często uważane jest za najstarszą sztukę walki na świecie. Źródła historyczne poświadczają jej istnienie od co najmniej XII wieku n.e. Nazwa oznacza miejsce (kalari) do treningu lub walki (payattu). Przeczytaj więcej na temat historii i mitologii związanej z tą sztuką.
Powszechnie rozróżnia się trzy style kalarippajattu: północny (wadakkan), południowy (tekkan) i środkowy. Co ważne, rozróżnienie to odnosi się tylko do Kerali, a nie całych Indii, czyli na północy Kerali przeważają szkoły stylu północnego itd.
W każdym z nich bogata w rytuały praktyka obejmuje naukę sekwencji ruchowych i chwytów obezwładniających przeciwnika, walkę wręcz oraz trening z użyciem broni drewnianej i metalowej (różne rodzaje kijów, noże, szable, włócznie), a także ćwiczenia siłowe, rozciągające i oddechowe. Style różnią się między sobą przede wszystkim układami sekwencji ruchowych i walk z bronią, a także niektórymi ćwiczeniami.
Trening fizyczny dopełnia system leczniczy – kalari chikitsa (lub chikilsa) – blisko związany z ajurwedą, obejmujący m. in. masaże lecznicze i uelastyczniające ciało oraz naukę o marmach – witalnych punktach ludzkiego ciała, która wykorzystywana jest szczególnie w stylu południowym.
Elementy kalarippajattu od wieków wykorzystywane są także w treningu keralskich aktorów i tancerzy, np. kathakali, krisznattam, kudijattam, mohinijattam, porkali czy welakali.